Οι ιστορίες με φαντάσματα μας εξιτάρουν. Ασκούν πάνω μας μία παράξενη γοητεία. Νιώθουμε σαν τα παιδιά που πειράζουν τις πρίζες… Φοβόμαστε, αλλά θέλουμε να μάθουμε «τι συμβαίνει εκεί μέσα». Θα μέναμε όμως, έστω και για ένα βράδυ, σε ένα στοιχειωμένο δωμάτιο; Όσο κι αν λέμε στον εαυτό μας ότι «φαντάσματα δεν υπάρχουν», πώς θα αντιδρούσαμε σε έναν παράξενο θόρυβο, τη νύχτα, σε ένα σπίτι που, για παράδειγμα, κάποτε έγινε το σκηνικό για μία στυγερή δολοφονία;
Continue Reading
