Παράξενα-Περίεργα-Μεταφ σικό, ότι πιο περίεργο θα το βρείτε εδώ. Άρθρα με μεταφ σικές δραστηριότητες περίεργα φαινόμενα - ανεξήγητα φαινόμενα,ντοκιμαντέρ,έρε νες από την Ελληνική ομάδα μεταφ σικών ερε νών Paranormal Research Crew -Greek Ghosthunters.
Εχω γραψει αρκετες εμπειριες μου σε αυτο το φορουμ,πισω απο την ασφαλεια της ανωνυμιας,ομως θελω να βγαλω επιτελους απο μεσα μου την πρωτη μου ιστορια,την οποια βιωσα με τον κολλητο μου ή αδελφο οπως τον λεω,γιατι ετσι τον νιωθω…Για να ανοιξεις καποιες πορτες πρεπει να εχεις το καταλληλο κλειδι αγαπητοι μου.Ολα τα σοβαρα περιστατικα που εχω αφηγηθει εως τωρα συνεβησαν μετα την ιστορια που θα σας διηγηθω.Ημουν στο γυμνασιο τοτε,αποφασισαμε με τον φιλο μου τον Δημητρη να παμε στο μοναστηρακι για βολτα…Φαγαμε,ηπιαμε,τελικα καταληξαμε σε ενα βιβλιοπωλειο…Ενας γερος το δουλευε…Ουτε καν που μας μιλησε,απλα εγνεψε,σαν να λεει καλως τους.Ψαχνοντας λοιπον,στα πολλα βιβλια του μαγαζιου,γεματα σκονη και στιβαγμενα το ενα πανω στο αλλο,αλλα κατεστραμενα αλλα σε ”καλη” κατασταση,η ματια μας επεσε πανω σε ενα συγκεκριμενο.Ενα χαλκοδετο βιβλιο με μια φιγουρα χαλκινη στο εξωφυλλο,παρομοια με την ελληνικη μεδουσα.Το βιβλιο ειχε τον τιτλο ”Νεκ……..κον”.Οχι κυριοι δεν ηταν του Λαβκραφτ.Δεν ειχε συγγραφεα,ουτε μπαρκοουντ,ουτε καν εκδοτικο οικο.Πηγαμε να το ανοιξουμε και ακουστηκε η φωνη το γερου να λεει -Ει,η αστο κατω ή αγορασε το και δρομο.Περιεργο.- Ποσο κανει?-Παρτο,10 ευρω και εξαφανιστειτε.-Ψαξαμε για ψιλα,βρηκαμε 10 ευρω,το εβαλε γρηγορα σε μια μαυρη σακουλα(σαν σκουπιδοσακουλα θα ελεγα),και μας εδειξε την εξοδο.Φυγαμε λοιπον,γυρισαμε σπιτι,εκεινο το βραδυ εμεινα στο σπιτι του κολλητου μου,οι δικοι του λειπανε διακοπες,οποτε ημασταν εγω αυτος και ο μικρος του αδερφος,τοτε θα πηγαινε δημοτικο.Ειχε παει 12,ο μικρος κοιμοταν,αποφασισαμε να ανοιξουμε το βιβλιο και να αναγνωσουμε.Ηταν γραμμενο στην ελληνικη καθαρευουσα,σε αρχαια ελληνικα,λατινικα,εβραικα και αραμαικα.Ειχε σκιτσα με ακαταλαβιστηκα σχεδια και συμβολα,αποκοσμες μορφες,την ιστορια ενος τρελου πριγκιπα στο βασιλειο των νεκρων,και πολλες,μα πολλες επικλησεις δαιμωνων ακομα και των μεγαλων παλαιων.Εδω αξιζει να σημειωσω,οτι οπως εμαθα αργοτερα η φιγουρα στο εξωφυλλο ανηκε στην Λιλιθ.Να μην πολυλογω με τα περιεχομενα τα οποια ουδεποτε αποπειραθηκαμε να ολοκληρωσουμε απο εναν παραλογο και αρχεγονο φοβο,παρα μονο διαβαζαμε αποσπασματα απο οσα τουλαχιστον καταλαβαιναμε.Στα γεγονοτα λοιπον.Κατα τις δυο και τριαντα πεσαμε για υπνο.Εναν εφιαλτη ειδαμε και οι δυο απο οτι διαπιστωσαμε το πρωι.Βλεπαμε πως και οι δυο ανοιγαμε το μπαλκονι,απεναντι μας υπηρχαν μονο ταφοι,μια απεραντη πεδιαδα με ταφους,ερειπια και κορακια.Ο ουρανος ειχε χρωμα αιματος,και μαυρες αναποδες πυραμιδες αιωρουνταν στον ουρανο ως εκει που εφτανε το ματι μας,και αντι για ηλιος,μια τεραστια ερεβωδης τρυπα.Το παραδοξο ομως ειναι πως στο ονειρο συνδιαλεγομασταν,και το πρωι διαπιστωσαμε πως οι διαλογοι ηταν ιδιοι στο ονειρο και των δυο μας καθως και οι εικονες.Ο μικρος ξυπνησε με κλαμματα και ζηταγε τους δικους του.Ελεγε οτι εβλεπε τερατα και ταφους στον υπνο του,ουτε για κατουρημα δεν πηγαινε αν δεν καθοταν καποιος απ’εξω.Ταραχη,δεν ξεραμε τι να κανουμε,για ολα εφταιγε το βιβλιο.Το τυλιξαμε με χαρτια και ταινια.Αποφασισαμε να το καταχωνιασουμε στην αυλη της ξαδερφης του κολλητου μου.Το θαψαμε λοιπον.Περασαν εξι χρονια περιπου απο τοτε,πολλα περιεργα συνεβαιναν και στους δυο μας,πολλα απο αυτα σας τα εχω ηδη διηγηθει.Αποφασισαμε να το ξεθαψουμε.Ετσι και καναμε.Το κοιταξαμε για τελευταια φορα(ετσι πιστευαμε) και πηγαμε να του βαλουμε φωτια.Κανεις αναπτηρας δεν αναβε.Ουτε σπιρτα.Οι λαμπες του δρομου αρχισαν να λαμπουν πιο πολυ,η μια εσπασε.-Γαμα το ,λεμε.Το πεταξαμε σε εναν σκουπιδοτενεκε και φυγαμε.Παλι το ιδιο ονειρο και οι δυο,αλλα το χειροτερο,το βιβλιο που πεταξαμε ηταν στην βιβλιοθηκη του σπιτιου του φιλου μου.Πηραμε την μεγαλη αποφαση,και την επομενη μερα,αφου το ραντισαμε με αγιασμο,του βαλαμε εναν παλιο σταυρο το ξανατυλιξαμε με χαρτια και χαρτοταινια,πηραμε το αμαξι και ανεβηκαμε στο βουνο της παρνηθας.Μετα απο τρεισιμησι ωρες πεζοποριας φθασαμε στο σημειο που λεγετε ”τα ρουθουνια του δρακου”,ειναι δυο τρυπες στην γη και απο κατω βαραθρο πολλων μετρων,αφου κοιταχτηκαμε,καναμε τον σταυρο μας προσευχομενοι να μην το ξαναδουμε ποτε,και το πεταξαμε απο το δεξι ”ρουθουνι” .Ευτυχως δεν το ξαναδαμε ποτε.Αλλα πλεον εχουμε εναν αρρηκτο πνευνατικο δεσμο μεταξυ μας,οπως ονειρα ή διαισθηση ο ενας για τον αλλον.Ξερω και ξερει ποτε θα τον δω η ποτε θα χτυπησει το τηλεφωνο,η ποτε θα μας χτυπησει αρρωστια.Το ονειρο ομως επανερχεται παντα στις 28 Φλεβαρη.Οπως οταν το πρωτοειδαμε.
Απο το φορουμ της ομαδας μας…http://rc-research.forumotion.com/t67-topic#1093
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.